یادداشت؛ یک سیلی که سرنوشت فوتبال آلمان را تغییر داد؛ "شاه" امپراتور" "قیصر" نابغه فوتبال دنیا که با یک دست بهتر از بازیکنانی با دو دست بازی می کرد!

آیا در مورد شاه و امپراتور شنیده اید؟ این یک لحظه جادویی فوتبال و تاریخ حرفه ای بایرن مونیخ است که اسطوره آلمانی فرانتس بکن باوئر را شکل داد. مردی که بعداً لقب قیصر گرفت.  "امپراطور " در گیزینگ بزرگ شد، منطقه ای طبقه کارگر که عمدتاً خانه آبی ها [هواداران 1860 مونیخ] به جای سرخ ها [حامیان بایرن] آنجا بود. 

بکن باوئر، پسر یک کارگر ضعیف، آرزو داشت برای مونیخ 1860 بازی کند. او آماده بود تا این کار را نیز انجام دهد، اما ابتدا در تابستان 1958در حالی که هنوز برای تیم محلی SC 1906 بازی می کرد با آنها روبرو شد، . بکن بائر درگیر نبردی با هافبک میانی گرهارد کونیگ بود -که نام خانوادگی او در آلمانی به معنای پادشاه است. جزئیات این مسابقه چند دهه پس از آن به صورت کلی وجود دارد، اما چیزی که مورد مناقشه نیست این است که کونیگ در یک لحظه یک سیلی به طرف حریف خود هدف قرار می زند. ظاهراً بعد از آن حادثه بود که یک بکن باوئر 13 ساله تصمیم گرفت که در اواخر همان سال به بایرن بپیوندد، نه به مونیخ 1860 که حضور در این تیم برای او برنامه ریزی شده بود. زمانی که ایستگاه رادیویی باواریا کونیگ و قیصر را دوباره در سال 2010 گرد هم آورد، بکن‌باوئر به بایریشر راندفونک گفت: 

سرنوشت این بود که ما هر دو دور هم جمع شدیم و من قرمز شدم و نه آبی.

تصمیم بکن باوئر مسیر فوتبال آلمان را تغییر می‌دهد، اگرچه ما در آن زمان چیزی دراینباره نمی‌دانستیم. در حالی که او شروع به صعود در رده‌های جوانان کرد، بایرن در سال 1963 حضور در بوندسلیگا را از دست داد. مقامات لیگ فقط می‌خواستند یک باشگاه مونیخی بخشی از لیگ برتر جدید باشد و مونیخ 1860 بلیت را دریافت کرد زیرا آنها اوبرلیگا  1962-1963 را برده بودند. 

معلوم شد که این انتخاب برای بایرن موهبتی بود. وب سایت بایرن می گوید:

وضعیت نامطلوب مالی... باشگاه را مجبور کرد تا ستاره های گران قیمت خود را بفروش برساند و جا برای بازیکنان  تیم جوانان خود و همچنین فوتبالیست های با استعداد استان های بایرن باز شود.

در میان آن بازیکنان جوان، دروازه بان سپ مایر و بکن باوئر بودند، که اولین بازی خود را انجام داد.  در پیروزی 4-0 مقابل سنت پائولی در ژوئن 1964 حتی بکن بائر موفق به گلزنی هم شد. بعداً در همان سال، بایرن در سال 1860 گرد مولر نیز به خدمت گرفت و به ترقی و پیشرفت رسید. 

موفقیت بیشتر نیز انجام شد. بایرن اولین بازی خود در بوندسلیگا را 1-0 در برابر 1860 در آگوست 1965 باخت، اما در حالی که رقبای محلی آنها قهرمان لیگ شدند، قرمزها جام حذفی آلمان را بالای سر بردند. بکن باوئر در فینال مقابل دویسبورگ گل قهرمانی را به ثمر رساند تا اولین تاثیر بزرگ خود را به جا بگذارد و اولین جام را ببرد. بعداً در همان تابستان، بکن باوئر که هنوز 20 ساله  بود یکی از ستاره های جام جهانی فوتبال در سال 1966 بود. تیم آلمان غربی با او در فینال در ومبلی در وقت اضافه مقابل انگلیس با شکست بی رحمانه ای روبرو شد، اما هافبک آن زمان در تیم منتخب تورنمنت قرار گرفت و پس از به ثمر رساندن چهار گل جایزه بهترین بازیکن جوان را از آن خود کرد.

گزارش‌های ضد و نقیضی در مورد اینکه چگونه او به عنوان قیصر شناخته شد وجود دارد، اما سبک بازی زیبای او  اغلب به عنوان لیبرو بازی می‌کرد و حملات از پشت را هدایت می‌کرد  مطمئناً به دادن این لقب به او کمک کرد. بکن باوئر با ظرافت به جلو حرکت می کرد و به طور معمول به تمام گوشه های زمین پاس می داد و بعداً اعلام کرد این مهارت را در ساعت های بی شماری که صرف بازی یک-دو مقابل دیوار خانه اش کرده بود بدست آورده است. او اظهار داشت: 

آن دیوار صادق ترین هم تیمی بود که می توانستید آرزو کنید. اگر یک پاس مناسب بازی کنید، بدون نیاز به دویدن، آن را به درستی پس خواهید گرفت.

منشأ هرچه که باشد، نام مستعار بکن باوئر در اواخر دهه 1960 باقی ماند و اتفاقاً این زمانی بود که هم او و هم بایرن شروع به رسیدن به پیشرفتهای جدیدی کردند. بین سال‌های 1966 و 1977، او  چهار بار قهرمان بوندسلیگا و جام حذفی شد و بایرن نیز سه بار متوالی بین سال‌های 1974 تا 1976قهرمان لیگ قهرمانان اروپا و همچنین جام برندگان جام اروپا شد. در آن زمان به عنوان کاپیتان تیم ملی انتخاب شد. بکن باوئر هم قهرمان اروپا 1972 و هم جام جهانی 1974 شد که دومی در شهر خود در المپیااشتادیون مونیخ بازی کرد.

با توجه به اقدامات مطمئن و اغلب الهام بخش او چه در داخل و چه خارج از زمین، اینکه چهار بار بهترین بازیکن سال آلمان کاپیتان باشگاه و کشور شد، تعجبی نداشت. به عنوان مثال، پس از آسیب شدید به شانه خود در نیمه نهایی جام جهانی 1970 مقابل ایتالیا، این بازیکن پس از درمان در دقیقه 70 در حالی که بازوی راستش به بدنش بسته شده بود و دستش زیر قلبش قرار گرفته بود، به بازی بازگشته بود. ایتالیا پس از وقت‌های اضافه ۴-۳ در مسابقه‌ای که به عنوان «بازی قرن» شناخته می‌شود پیروز می‌شود، اما شجاعت بکن‌باوئر  که بعد از استفاده تیمش از تعویض‌های تعیین‌شده خود با درد و رنج بازی می‌کرد  به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفت.

جف هرست  دشمن آلمانی ها در فینال 1966 وضعیت را به خوبی پس از 50 سال خلاصه کرد. هرست به سوپراسپرت گفت: 

بکن باوئر شخصیت خود را نشان داد واو احتمالا هنوز هم احتمالاً می‌تواند با یک بازو به همان خوبی بازی کند که بیشتر مردم با دو بازو نمی توانستند بازو کنند.

در سال 1977، ستاره‌ای که مجله ورزشی آلمانی کیکر به او لقب «پله سفید» داد، در نهایت با این برزیلی افسانه‌ای  که بت او از جام جهانی 1958 بود  در نیویورک کاسموس بازی کرد. این یک زمان پربار برای هر دو بود، زیرا آنها سه بار قهرمان لیگ فوتبال آمریکای شمالی شدند. اگرچه بکن باوئر در مقابل تماشاگران بزرگ در ایالات متحده بازی کرد، اما بازیکن سال اروپا در سال‌های 1972 و 1976 نیز از فشار و انتظاراتی که در سرزمین مادری خود با آن روبه‌رو بود دور شد و به استراحت مشغول شد. او به دوران حرفه ای خود در آلمان غربی پایان داد و در 103 بازی 14 گل به ثمر رساند. بکن باوئر در سال 1978 به نیویورک تایمز گفت:

 این بهترین تصمیم زندگی من بود که به نیویورک بیایم. اینجا خیلی خصوصی است. من به جاهایی می روم بدون اینکه مردم مرا بشناسند.

این اسطوره در سال 1980 به آلمان بازگشت، اما در حالی که سن و سال و مصدومیت او را فراگرفته بود، او برای پنجمین و آخرین بار در طی دو سال حضور با هامبورگ قهرمان بوندسلیگا شد. پس از 571 بازی در فوتبال آلمان  از جمله 57 گل در 535 بازی برای بایرن -دوران بازی بکن باوئر پس از یک دوره کوتاه دیگر در کاسموس در سال 1983 به پایان رسید.

یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ، او هم در تیم جهانی قرن بیستم در سال 1998 و هم در تیم رویایی جام جهانی فوتبال در سال 2002 قرار گرفت. بابی چارلتون انگلیسی که بکن باوئر را در فینال جام جهانی 1966 شکست داد این آلمانی را نیز در یازده بازیکن برتر تاریخ خود انتخاب کرد . چارلتون زمانی که در سال 2007 از بکن باوئر در ترکیب تیم کامل خود در کنار هم تیمی سابقش در انگلیس، مور نام برد، به مجله FourFourTwo گفت: 

او بسیاری از ویژگی‌های بابی مور را داشت. فرانتس توزیع کننده فوق العاده توپ بود، تکل زنی فوق العاده ای بود، او همیشه موقعیت را کنترل می کرد و هرگز دچار وحشت نمی شد. آنها هر دو بسیار سرحال بودند و هرگز به نظر نمی رسیدند که در حالت خستگی و استرس باشند. بازی کردن با این بازیکن سخت است.

زمانی که دوران بازی بکن باوئر به پایان رسید، او تصمیم گرفت تا با تبدیل شدن به یک مربی، به افسانهای بودن خود اضافه کند. سرمربی آلمان غربی در سال 1984 با وجود نداشتن سابقه مربیگری، با بازگشت به مکزیک -صحنه شجاعت او به عنوان بازیکن مقابل ایتالیا در سال 1970، این بازیکن 40 ساله کشورش را به فینال جام جهانی 1986 هدایت کرد، جایی که آنها آرژانتین دیگو مارادونا را تا آخرین لحظه آزار دادند. بکن باوئر در سال 2006 به اشپیگل گفت:

این یک دستاورد بزرگ بود.

بکن باوئر در تابستان 1990، در حالی که میهن خود چند ماه تا اتحاد مجدد فاصله داشت، آلمان غربی را به یک مسابقه فینال جام جهانی دیگر با آرژانتین هدایت کرد. با بازیکنان باکیفیتی مانند یورگن کلینزمن، رودی وولر و کاپیتان لوتار ماتئوس، آندریاس برهمه تنها گل رم را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. بکن باوئر به تیمش گفته بود: 

بیرون بروید، خوش بگذرانید، فوتبال بازی کنید.

آنها این کار را کردند و او دومین مردی شد که پس از ماریو زاگالو برزیلی که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی قهرمان جام جهانی شد. او هنگام بحث در مورد آنچه که از سال 1986 تغییر کرده بود، به اشپیگل گفت:

من چیزهای زیادی یاد گرفته بودم. اما نکته تعیین کننده البته این بود که یک تیم خوب رشد کرده بود. ترکیبی عالی از تجربه و جوانی، با بچه هایی که می توانستند سرعت داشته باشند و بچه هایی که استقامت داشتند. این یک تیم متحد بود.